har du heisskrekk? ikkje les dette...

ja, eg skreiv at eg sko skriva om ein liten heis opplevelse, å eg ska prøva å gjer det kort...

mitdtauseten-teamet: 8 stk
heisen tar : 6 stk

jaja tenkte me, og samtlige (eller nei faktisk ikkje, for Elisabet meine hu ikkje viste det) visste at det sto at heisen tok 6 persona utenpå, å når me kom te hotellet fekk me beskjed om 3, men me trudde det va fordi det va liten heis, og møje bagasje (ikkje at bagasjen vegde noge, siå biblane hadde forsvonne)

å det presse me 8 stk inn i heisen, å me begynne å spøka litt med dette her, men Fridtjov som jo e ein god gutt, han seie at jaja, det e alltid litt slingringsmon på sånnt, ingen fare... å anna seie noge sånn som: åh, tenk å få klaus her?!? å Oddbjørn begynne å bremsa farten på heisen med å ta håndå på dørå, bare for gøy... men så begynte det som va action!

me sko ta heisen frå 6 etasje, å då må me ner 5, 4, 3, 2, 1, HF, og ned til GF for å komma te resepsjonen, og det va der me sko... men så begynne problemå. Heisen stoppe ca 5 cm onna GF nivået, å så vitt me viste så va det ingen etasje onna, men det e jo alltid litt sånn heissjakt... så heisen fant ut at an sko sleppa oss ner... ting gjekk rimelig fort, å me traff bakken med eit KRAFTIG smell.. då begynte vel samtlige av oss å bli litt bekymra... ittesom det e fjøring der nere "sprette" heisen opp igjen, å me stoppe mellom HF og 1. etasje, Oddbjørn trykke på 1. etasje, for å prøva å få heisen opp der (me har og trykka på alarm knappen) men då stoppe heisen mellom 1 og 2. etasje... å derifrå og heilt ned, e det 3,5 etasje! å ke skjer då?

Heisen sleppe oss!

nå begynte iallefall eg å bli litt meir enn bare litt bekymra, Fridtjov begynne å skrika at me ska bøya knenå, å det gjor me så godt me konne i den tronge heisen, Elisabeth skrike noge sånn som: Jesus redd oss... te slutt tar nødbremsen inn, å me tar ikkje i bakken, men det kan kje ver langt i frå, for me va onna Gf etasjen. i det kraftiga rykket som skjedde då knuste lampen, som dina fekk i håve, marthe fekk eit glasskår i leppå, og Oddbjørn kutta opp armen litt, å knappepanelet datt ut av heisen.. alt va heilt mørkt, å eg huske eg skalv.. Anna begynne å panikk-be, å det gjor eg og! men eg gjor det delvis inni meg... heisen begynne å ta turen oppøve igjen, å me bare forestille oss at han tar oss med opp te 6. etasje der me kom i frå og sleppe oss der.. men neidå! Gud hørre bønn altså.. å i det Anna sa: (eller småskreik) "I Jesu navn" og samtidig tok på dørå, så gjekk sannelig dørå opp, å det i 1. etasje.. kor unormalt a vel kje det?

me storma ut av heisen og fekk då se kor forskjellig folk reagere på sjokk.. eg konne knapt nok stå på mine egne føtte, men lo, det konne eg, å eg klarte ikkje stoppa, marthe lo og.. Dina va nok bare i sjokk å prøvde å trøsta, Anna vart rasande (spesielt på meg som lo, for dette va faktisk ikkje løye) og Elisabet grein.. men takket være Gud så gjekk jo alt bra, sjøl om me va litt sjøkka, og enkelte litt blodige (sjøl om de tikkje va noge alvorlig) 20 min seinare gjekk hesien og lampen va skifta.. men me tok aldri den heisen igjen!